Wśród narzędzi do modelowania fundamentów w programie Revit znajdziemy polecenia Stopa fundamentowa, Płyta fundamentowa i Ława fundamentowa.

Ściany fundamentowe tworzymy ogólnym poleceniem Ściana konstrukcyjna.

Każde z tych narzędzi mogłoby być tematem osobnego bloga. Dziś chciałabym się zająć bliżej modelowaniem ław fundamentowych poleceniem Ława fundamentowa.

Polecenie modelowania ław   (Ściana) znajduje się w zakładce Konstrukcja, na panelu Fundament Nazwa w polskim tłumaczeniu myli, dopiero po przytrzymaniu kursora nad poleceniem pojawia się opis Fundament konstrukcyjny: Ława.

Polecenie działa na zasadzie umieszczania liniowego obiektu ławy wzdłuż dolnej krawędzi istniejących ścian, warunkujących możliwość wstawienia ław. Ściany są obiektem nadrzędnym ław, podobnie jak okien i drzwi – usunięcie ściany oznacza usunięcie jej obiektów podrzędnych, czyli ław.

Zanim utworzymy ławy musimy więc zamodelować ściany fundamentowe.

Modelujemy je na poziomie, dedykowanym dla górnej krawędzi ławy fundamentowej. Oprę się na bardzo prostym przykładzie prostokątnego rzutu budynku, poniżej po lewej rzut parteru, po prawej rzut fundamentów.

    

Na poniższym przykładzie poziom (pokazany strzałką) nazwałam GKF (Górny Poziom Fundamentu). Ściany konstrukcyjne fundamentowe zaczynają się na poziomie GKF i kończą na poziomie Poziom 0.

W przykładzie ściany konstrukcyjne i ściany warstwowego docieplenia modeluję osobno. Mogę dzięki temu osobno sterować poziomem dolnym i górnym warstwy konstrukcyjnej i warstw ocieplenia bez modyfikacji rodziny ściany. Dodatkowo łatwiej wtedy wyizolować model konstrukcyjny i utworzyć model analityczny.

Utworzę wokół ścian fundamentowych osobny obrys ocieplenia. Poniżej przekrój.

Mogę umieścić ławy pod konstrukcyjnymi ścianami fundamentowymi. Po wywołaniu polecenia Ława fundamentowa w standardowym szablonie mam do wyboru dwie rodziny systemowe: Ława nośna oraz Ława oporowa.

Rodziny różnią się przeznaczeniem i sposobem definiowania rozmiaru ławy.

Ława nośna jest bardziej typowym rodzajem ławy i umieszczana jest w osi wskazanej ściany (nie w osi warstwy nośnej). To kolejny argument za osobnym modelowaniem warstw nośnych i nienośnych. Wskazanie ściany wielowarstwowej skutkuje jak niżej.

Dopiero użycie parametru wystąpienia Mimośrodowość dla ławy pozwala odsunąć ją względem osi ściany nadrzędnej.

    

Ława oporowa stosowana jest w sytuacjach większego naporu gruntu, z zasady jest więc asymetryczna. Nie jest wyrównywana osiowo. Jej łączna szerokość wynika z sumy szerokości ściany i obu bocznych odsadzek. Ława ta nie posiada parametru wystąpienia sterującego mimośrodowością.

Poniżej porównanie okna właściwości typu dla obu rodzin systemowych wraz ze zwymiarowanym przekrojem i rzutem.

 

Ława nośna	Przekrój pionowy	Rzut poziomy
Ława oporowa	Przekrój pionowy	Rzut poziomy

W moim przypadku chcę otrzymać ławę symetryczną względem fundamentowej ściany konstrukcyjnej. Poprzez Edytuj Typ powielam typ Ława nośna 900 x 300 i tworzę typ Ława nośna 600 x 300. Wskazanie ścian powoduje umieszczenie ław wzdłuż krawędzi.

  

A co w sytuacji różnic w poziomie w obrębie kondygnacji albo posadowienia budynku na skarpie, skutkujących koniecznością dodania uskoków ławy?

Przemodeluję przykład, aby jedna ze ścian znajdowała się niżej o 120cm niż pozostałe ściany.

Dwie sąsiednie ściany modyfikuję poprzez wskazanie, użycie polecenia   (Edytuj profil) i zmianę obwiedni. Ława podąża za zmienionym kształtem ściany.

  

Ławy wyglądają prawie dobrze, ale są nieciągłe.

Jeśli nie możemy sobie pozwolić na takie uproszczenie w modelu fundamentów, do zapewnienia ciągłości uskoków można wykorzystać rodzinę wczytywalną, utworzoną na szablonie stopy fundamentowej, w kształcie klinu, rozmieszczoną odpowiednio na końcach segmentów ław. Ważne, aby rodzina ta miała przyporządkowany ten sam materiał, co ława.

  

 

W następnym blogu pokażę, w jaki sposób tworzy się parametryczne rodziny stóp fundamentowych, umiejętność ta może posłużyć do zamodelowania rodziny uskoku.